Muszę sprawdzić co za rogiem...

Akurat przeszłam „na swoje”, założyłam firmę o pierwotnej nazwie Bliskość i Harmonia. Jako pierwsze zajęcia wymyśliłam poniedziałki z Nordic Walking. Takie wspólne wędrowanie za niewielką opłatą w postawi jednego dowcipu. Chciałam wyjść do ludzi, inspirować i zostać zainspirowaną. I zjawiła się ona. Pamiętam jak nasze późniejsze wędrówki wyglądały, jak się delektowałyśmy naszą wolnością i tym, że możemy siedzieć na plaży i jeść pączki, opowiadać sobie o podróżach, planach i marzeniach o 10 rano a nie siedzieć w biurze i liczyć godziny do wyjścia... To już przeszło 4 lata odkąd nasze drogi się skrzyżowały, a my nadal wędrujemy to tu to tam... I te pączki to ona kupiła, najlepsze w Gdyni. I w moim sercu zarówno ona, jak i pączki z czekoladą jak i spacer jak i anegdota z jej afrykańskiej podróży, o tym, że spośród zwierząt sawanny najbardziej „lubi” zebry i mało brakowało a dostałaby świeżo grillowaną na kolację...

Oto człowiek: Tina Smerdel (jej artykuł na Aloha Świat znajdziecie świeży ;-))

Mój brat Słoń

Zapraszam do lektury kolejnego gościnnego tekstu. Tym razem coś na ogrzanie serca i marzeń.

Tina. Indiańskie imię – „Śpiąca ze słoniami”; magiczna; odważna; reżyserka własnych podróży; przy jej filigranowej postaci, na szlaku wygląda jak wielki plecak z nogami.

A teraz uwaga! Otrzymałam możliwość, a właściwie zaproszenie, do popełnienia kilku słów na tej stronie. Mogę napisać, co tylko zechcę! Wspaniale! Zatem zanim włączy się Agnieszce cenzor (albo i mnie), wykorzystam tę sposobność do obrony mojego wielkiego brata – SŁONIA. I by opowiedzieć Wam o tym, jak to jest, gdy spełniają się marzenia.

Jeśli szukasz, znajdziesz

Szukasz swojego miejsca. Wędrujesz tu i tam, a czasem jeszcze dalej. Nie masz mapy, bo przecież nie wiesz, gdzie jest to, czego szukasz. Jak znajdziesz, poczujesz, że to jest to. I możesz pytać po drodze innych o drogowskazy, i usłyszysz rady, i jedyne co wiesz, że musisz zrobić to szukać dalej, bo to czyjaś prawda, a nie twoja. Więc idziesz. Czasem myślisz, że potrzebujesz odpowiednich warunków do tego by się wyciszyć, by względną równowagę względnie wewnętrzną złapać. Więc wędrujesz tu i tam, a czasem jeszcze dalej. Dźwięki bez liku mijasz. I czasem poprosisz kogoś by zagrał coś, i czasem on gra, ale wiesz, że to nie to, że szukasz czegoś czego nikt inny wygrać nie zdoła, tylko jeszcze nie słyszałeś, więc nie wiesz dokładnie o co chodzi, ale jak usłyszysz, poczujesz, że to jest to.

Ready Steady Go!

I oto jest! Pierwszy gościnny tekst na Aloha Świat! Poznajcie nowego autora!

Monika. Numerologiczna 9. Ma dwa marzenia. Pisać książki i pracować dla NASA. Ma nadzieje, że przynajmniej jedno z nich się zrealizuje (dlaczego by tego nie połączyć?). By przybliżyć się do ich spełnienia, często patrzy w niebo i pisze na blogu (wzywając nadaremno mgławice, gwiazdy). Jeśli ciekawią Cię jej Dwa słowa, wejdź na jej blog: twowords.blox.pl

Na wszystko przychodzi odpowiedni czas.

Nie, to nie kwestia czasu. Tylko wewnętrznej gotowości. Wszechświat reaguje na nasze potrzeby, pod warunkiem, że w środku nas niezachwiana pewność, co do tego, w którą stronę pragniemy iść.

Bywa, że głos naszej duszy wzywa, przemawiają marzenia, coś woła z głębi. Pojawiają się przebłyski rzeczywistości w której chcielibyśmy się znaleźć. Zjawiają się znaki, podpowiedzi, ale z jakiegoś powodu nadal tkwimy w starym.

Powiew świeżej energii

Aloha Świat jest miejscem wolnym. Otwartym na NOWE. Świeżym. Twórczym. Inspirującym. Motywującym. Wielowymiarowym. Serio serio i tak mniej serio. Radosnym. Z Ciekawą perspektywą patrzenia na życie. Miejscem, gdzie ciało i duch czują, że są w domu i są w nim mile widziani.

Aloha Świat  to miejsce, gdzie dominują takie słowa jak: relaks, pozytywne myślenie, kreatywność, podróże, radość życia, medytacja, cisza, psychologia, człowiek, dusza, ezoteryka, energia, świadomość, rozwój, Wszechświat, ciekawość świata, pasja, miłość i wiele innych pozytywnie rozjaśnionych.

Warto!

Możliwe jest WSZYSTKO! To nie tylko zdanie. To nie powtarzany lukrowy banał z gatunku rozwoju osobistego. To nie teorie. To życie. To prawda. To doświadczenie. Moje. Ochrzczone potem. Łzami. Uśmiechami. Wybuchami radości. Chwilami zwątpienia. Wiarą. Bólem. Wędrówkami daleko poza. Czekaniem w bezruchu.

Patrzę na siebie jak na zupełnie nową osobę. I nie mogę się nadziwić. I jestem cholernie wdzięczna samej sobie. Za to, że żyję. Że doszłam do tego punktu tu. Że idę dalej.

Taka zwykła opowieść...

„Za 20 lat bardziej będziesz żałował tego, czego nie zrobiłeś, niż tego co zrobiłeś. Więc odwiąż liny, opuść bezpieczną przystań. Złap w żagle pomyślne wiatry. Podróżuj, śnij, odkrywaj”. Mark Twain

Pierwszy raz usłyszałam te słowa z ust podróżniczki i zdobywczyni KOLOSA - Kingi Choszcz. Od tamtego czasu cytat do mnie powraca w różnych momentach mojego życia. Jakby Kinga mi przypominała o tym, co ważne. Dziś, wraz z wirującymi płatkami śniegu powróciły wspomnienia różne, a wraz z nimi cytat i ona...

Od piekła, do nieba, do raju będę szła…

- Możesz mi tak porządnie wymasować uda? Proszę, skup się na nich... - Słyszę głos jednej z uczestniczek spotkania z Susan Pa'iniu Floyd, nauczycielki Lomi Lomi Nui.

- Jasne! - i z zapałem zabieram się do masowania boskiego ciała, które wpadło pod moje lomi dłonie. Dopiero po chwili zreflektowałam się, kogo masuję. I trochę się przejęłam. No bo taki świeżak jakim ówcześnie byłam, masował jednego z nauczycieli Lomi. Jej ciało jednak wdzięcznie przyjmowało dotyk, a kilka godzin później podziwiałam te wymasowane uda w akcji! W pięknym tańcu. Ognistym. Wzruszającym. Egzotycznym. Fascynującym. Falujące biodra. Mocne uda. Zmysłowe dłonie. I te stopy... Na tyle mnie porwał jej taniec, że parę miesięcy później wylądowałam u niej na weekendowym warsztacie hula. I choć sama dziś nie tańczę hula, to właśnie dzięki tamtym zajęciom zwróciłam uwagę na moje biodra i jak dalece można je rozbujać, jak pobudzić energię ognistą i kreatywną w sobie, jak w chłodny dzień rozgrzać ciało. Do dziś ja i moje biodra bawimy się świetnie ;-).

I te stopy... Jedno zdanie z tamtego spotkania będę niosła w sobie do końca: nie ważne czy tańczysz czy po prostu chodzisz, nie rób tego mechanicznie pomyśl, że masujesz stopami ziemię...

Oto człowiek: Małgorzata Meali’iokalani Szokalska